Unutma, sen de bir insanoğlusun. Seni Yaradan kapıların ardında olmadan yüreğinde, kalbinde ama en çok da sende; senden öte... Sürekli yinelenen sonbaharın misafirisin burada. Yol bitecek ve yine sen sadece sende olacaksın. O zaman arş-ı semadan filmini seyreyle. Yine toprağın ardından yağmur geldi de düşünceler kanatlandı gökyüzüne, taşıyıcı bulutlar gibi. Ağlama diyen bir çocuk vardı ama bebekler hep ağlayarak doğardı. Kim bilir belki de bebekler gezegenlerin ötesinden; duygu kütlesine maruz kaldı sonra da dünyaya fırlatıldı. Fırlayanın kalbi kalmazdı; Yaradan olmasaydı.