Öyle ise bunu verebilenler sermayeye de hammaddeye de sahip olup “suni pahalılığı” ortaya çıkaranlardır. Kendileri çalıp kendileri oynuyorlar. Birilerini parlatmak için halkı perişan ediyorlar.
Meyveler sebzeler paraları sermaye sahiplerince ödendiği için dere, yol kenarlarına dökülüyor. Böylece arz- talep dengesi bozularak fiyatların daha çok artırılması sağlanıyor.
Bu sistematik kötülüğü engellemek için bir şeyler yapmak gerek. Mal Çiftçinin elinden çıkarken yapılması geren alıcı , satıcı, fiyat denetimi bunların başında geliyor.
İkinci denetim aradaki şirketler. Pazar ile üretici arasındaki bütün halkaların tüzel kişiliği yani kimliği, alışı, satışı, kar marjı da denetlenmeli.
Üçüncüsü de kar marjının kısıtlanması/ sınırlanması. “Tavan fiyat” uygulaması . Serbest piyasa ekonomisi deyip gelene ağam gidene paşam dersek o serbest piyasa ekonomisi gün gelir ( ki geldi) hükümetlere doğrultulan sopalara döner.
Önümüzde Putin örneği var. Çağırdı tüm kartellerle protokol imzaladı. İmzalamayan ülkemde ticaret yapamaz yaptırmam dedi.
Diktatör mü diyecekler desinler. Kim diyecek üç beş sermaye sahibi, bu milletin kanını yeterince emmediler mi? Yeter deme vaktidir. Halk için…Halk diktatör demeyi bırak bunu yapanı başına taç yapar.
Ekonomiyi siyasetin dizayn aracı olmaktan kurtarmak istiyorsak bizde ki gibi serbest piyasa ekonomisini istismar eden tacirlere ticaretten mene varan yaptırımlar getirmek elzemdir. Çünkü üretici fiyatları ile pazar fiyatları incelediğinde aradaki tüm halkaları ele geçirmiş kapitallerin “Şirazeden tamamen çıktığını” anlamak için bu işin kitabını ,okulunu okumaya gerek yok.
Ülkem için kaybedecek vakit de millet için dayanacak takât de kalmadı.