Susanlar en çok bağıranlarmış meğerse,
Susmalara denk gelince anladım.
İçine içine ağlamak diye bir şey varmış,
Gözümdeki yaş akmayancı anladım.
Yazmaya , okumaya sığınanlar varmış
Dışardaki insanlardan uzaklaşıp
Yazmanın aseletini, hikayelerde ki
Samimiyeti , huzuru bulunca anladım.
Umuda tutunmak güzeldir dediler ,
Karanlık etrafımı kuşatınca anladım ,
Umudun her bir zerresine tutunmayı .
Yavaş yavaş insan yaşarken ölür dediler ,
Her geçen gün biraz daha eksilince anladım.
İnsan yaşadıklarından ziyade ,
Yaşayamadıklarının hasretini çekermiş,
Kapılarda beklerken anladım .
Evlat acısını sordum bir anneye sustu ,
Üç goncamı ellerimden kayıp gidişini ,
İzleyip Avaz avaz susunca anlandım .
