Prangalar taktılar anne, senin ardından
Mutluluğum terk etti, yitti senden sonrası
Canımı çok yaktılar anne, senin ardından
Tüm yaşama sevincim, bitti senden sonrası
Gül bahçesinden sonra, nar kuyusuna düştüm
El uzatan olmadı, gamla hasretle piştim
Şu dünya sürgünümde, yalnızlığıma şaştım
Sahte dostlar girdaba itti senden sonrası.
Güvendiğim dağlara çoktan karlar yağmıştı
Yaşama hevesimi, kederlerim boğmuştu.
Yokluğunda cihana, yeni mecnun doğmuştu
Aklımın firarına yetti senden sonrası.
Gittin ya ne çocukluk, ne de gençlik yaşadım
Dağlar artık meskenim, şehirleri boşadım
Ömrüm zemheri oldu, dört mevsimde üşüdüm
Çile baharla yazı, attı senden sonrası.
Basılıp da çiğnendi, yürek denen organım
Umutlarım darıldı, dert boynumda urganım
Döşeğim taşlar oldu, yağmur ise yorganım
Taşlar gibi hayat da, battı senden sonrası.
Durmuş TUNACIK
