Özü sözü bir olmayanlardan...
Yoruldum...
Dili baska yüregi baska konusanlardan...
Yoruldum...
Bu gün normal, yarin farkli olanlardan...
Yoruldum...
Konustugu hiç bir sözünün, ardinda durmayanlardan...
Yoruldum...
Her zaman kendilerini hakli sayanlardan...
Yoruldum...
Vefa nedir.!
Güven, nedir.!
Sevgi, nedir hiçe sayanlardan...
Yoruldum...
Yaninda...
Yüregindevar görünüp ama olmayanlardan...
Yoruldum...
Umutsuzca düsünmekten...
Insanligi sevgi, merhamet, kurtaracak umudu düslemekten, özlemekten, beklemekten...
Kisacasi onca deger verdigin, çektigin...
Sabirdan yorulmaz insan, sadece...
Verdigin degerin, sevginin, özlemin bir anlam tasimadigini görünce yoruldum, yoruyor insani...
....
Acitiyor canini.
Susmaktan..
Acimi belli edememekten..
Canim aciyor...
Hepimizin eseri bu dünya, kesene bereket ben doydum sonsuz sevgime nazaran, insanlarin söyledigi yalanlardan doydum.!!
Aslinda insani en güzel yarinlara, en güzel hedefe ulastiran sabir degil midir?
Hani derler ya sabrin da bir siniri var. Bazen insan o sinira geliyor sanirim yine de dilegimdir Rabbimden, "her seye ragmen sabir ver Allah'im, tüm yüreklere her sey için sabir ver..."
Aslinda en çok sabri da yoran sadakatsizlik, umursamazlik, vefasizlik, saygisizlik, senin verdigin degerin karsisinda en çokta hiçe sayilmak degil midir; en çok insani yoran, üzen, yaralayan bunlar degil midir?./
"Evet sabir" Ama elbette ki sabrinda bir siniri vardir çünkü demirden, tastan degiliz, hepimiz kandan, candan yaratilmis insanlariz.
Canimiz acir, yüregimiz kanar degil mi.! Hani insaniz ya "Bazen oluyor iste insanin akli yoruluyor, beyni, yüregi, yoruluyor, yoruluyor iste.
Birazcik empati...
Birazcik deger...
Birazcik saygi...
"Çok sey mi" istiyoruz sevginin, saygin baki kalmasi için?
Tüm dünyayi sevginin kucaklamasi için...
Dünyanin neresinde olursa olsun...
Bir can yandiginda seninde canin acisin, orali olsun yüregin...
Birazcik empati...
Insana yakisan tek bir yüzdür...
"Iki yüz yakismiyor"
