Insan hayati hep umutlar, hayaller, planlar ve ihtimaller ile doludur. Ama çogu zaman bu hayal, umut, plan ve ihtimaller paradoksunda hesap, kitap yaparken git gellerin girdabinda amaçlar neticeye ulasmadan sadece hayal olmaktan öteye geçmeyebilir.
Bu arada çogu zaman kaybedilen en büyük sermaye ömür, zaman sermayesi olur.
Bazen de amaçlar dogrultusunda yapilan tüm atraksiyonlar hedefine ulasir. Bu seferde asil hedefin dogru olup olmadigi konusunda kendimizle çeliskiye düstügümüz zamanlar olur. Ne düsünmüstük, neyi planlamis ve olmasi için emek, efor, sermaye, zaman harcamistik diye kendimizi sorgulayabiliriz.
Neticede çogumuz, çogu zaman neyi, neden istedigimiz konusunda da pek emin olamiyoruz.
Aslinda istedigimiz bizi biraz olsun huzurlu hissettirecek bir yasamdir.
Ama bunun yolu, yöntemi ve uygulamasi konusunda hep bir muamma yasiyoruz.
Isimiz gücümüz yolunda gitsin.
Kimimiz, bir dükkanimiz olsun dedik, oldu.
Kimimiz, mektepler bitirdik, diplomalar aldik.
Makam, mevki, konum sahibi olduk.
Isimizi büyütelim, daha çok kazanalim dedik.
Kimimizin dükkani büyüdü, kimimizin makami. Daha çok çalistik, daha çok isimiz büyüdük. Belki makam, mevki, mal, mülk sahibi olduk.
Belki de bir kazandik, bir battik.
Dogdugu gün sevindigimiz, beslenmesine, sagligina, egitimine önem verip, çogu zaman kendimizden ödün verip daha ferah bir yasam kalitesi olsun diye emek verdigimiz çocuklarimizda aradik umudu, mutlulugu, huzuru. Belki onlar yetisti, büyüdü, is güç, makam mevki sahibi oldular.
Belki de umutlarimizi, emeklerimizi bosa çikardilar. Belki de yetisti, büyüdüler de el oldular.
Bunlar kimine göre yasanmis tecrübeler, kimine göre abarti gibi gelebilir. Baskalarinin yasadigi hisleri anlamayi beklemek üsümeden, sogugu pencereden seyretmek gibidir.
Hayat budur iste bugün, dünü anarken hatira diye aniyorsak, yarin da bugünden hatira diye bahsedecegiz.
Öyleyse en kiymetli zaman aslinda yasadigimiz an degilmidir?
Ve telefisi olmayan tek sey zamandir.
O zaman senin için en kiymetli olana karar ver ve sahip çik.
Ömür bir andir, an da bu zamandir.
Kendi ömrüne sahip çikan da, kâmil insandir.
Huzurlu günler...