Dün biraz dolastim, her yer beyaza bürünmüs büyüleyici bir güzellik...
O kadar güzel ki...
Ne agaçlarin kirginligi var topraga...
Ne çiçeklerin kirginligi var agaçlara...
Ne kuslarin, arilarin, kirginligi var çiçeklenen agaçlara...
Ne kelebeklerin, karincalarin.
Kirginligi var çimenlere, rengarenk çiçeklere, bembeyaz tertemiz saf papatyalara...
Ne kibir ne merhametsizlik var
Ne Toprakta,
Ne Güneste,
Ne Masmavi gök yüzünde...
Kisaca tüm dogada...
Kisacik ömrümüzde aslinda bize verilen tüm bu mesaji
alamadik mi...
Alanlar çok sansli o kadar güzel
O kadar muhtesem ki,
Hep yeniden,
Hep yenilen,
Bitmeyen umutlarin, hayallerin,
düslerin ve sabrin, bekleyisin
Tüm mucizelerin gerçege dönüstügünü görmek bu kadar zor olmamali...
Yeter ki umudunu, hayallerini, yürekten inancini, sevgini hiç kaybetme...
Iste benim yüregim tamda böyle rengarenk çiçeklerle, hayaller, düsler hiç eksilmeyen umutlarla, eksilmeyen merhamet, sevgiyle dolu, yüregim.
Kim bilir belki de dünyaya bu ayda NISAN ayinda gelisimdir sebebi tüm bu güzelliklerin...
Ondandir yüregimdeki umudun,.
Sevginin her an, hergün, herseye ragmen yine, yeniden yenilenmesi...
Ben dün bu rengarenk güzelliklerde dolasirken kendi yüregimdeki umudu sevgiyi gördüm onca güzelliklerde içim yeniden daha çok huzur ve sevgiyle doldu...
Bu duygularimin, sevgimin, anlatacak tarifi yok bir kaç kelimeyle özet sadece...
Ve keske dedim kendimce neden onca bazi insanlar bir birine aci vermek yerine sevseler her insan bir digerinin yüregine dokunsa..
Onun acisini hissetse...
Onun açligini yoklugunu hissetse...
Sadece kendileri kazanç elde etmek için onca insanlari canini yakip yürekleri aglatmasa...
Sebep olduklari acilar.. yüreklerine dokunsa, sadece kendilerini düsünmese.!
Binlerce yüregin göz yasina yüreginin kanamasina acimasina sebep olmasa...
Minicik yürekler göz yasina,
Kana bulanmasa ne olur dünyami batar yoksa açmi kalirsin...
Keske aç kalsan da o yastiga basini koydugunda vicdanin rahat, yüregini huzurla, gözlerini kapatsan, keske...
Aksam sosyal medya da gördügümde inanin kanim dondu kamyonlardan çöpe dökülen sebzeler, meyveler, depolarda çürüyen sogan, patatesler.
Birileri kazanç saglayacak diye masum insanlarin sefalete sürüklenmesi sanki ölüm hiç kendilerine gelmeyecekmis gibi...
Dünyayi cebine, midesine doldurmaya çalisan insanlik...
Ne dünyadan doydunuz...
Ne ahtan...
Ne kandan...
Nede göz yasindan.
Hâlâ aç, doymak bilmeyen gözünüz...
Mideniz...
Onca masum insanin, bebelerin,
Evine bir lokma ekmek götüremeyen, çocugunun açligina dayanamayip intihar eden babalar,
Çöpten aç kalmasin diye çocuklarina yiyecek toplayan anneler...
"Siz vicdansiz vicdanlilar" vicdaniniz hala sizlamadiysa...
Sizlayamiyorsa...
Rabbim sizi bildigi gibi yapsin
Yazik çok yazik...
Yazimin basinda bahsettigim gibi benim yüregim bahar olsa ne çikar ki; zalimin zulmü kök sarmisken insanliga onca insanin sessiz çigliklari yanki yapiyorken kulaginda.!
Hâlâ insanlik kendine gelmiyorsa ?
Diliyorum Ya'Rabb
Ya her yürek bir bahar olsun.
Yada...
KOPSUN KIYAMET YA'RABBI
KOPSUN.
