Son zamanlarda insanlara bir seyler oldu! Birileri kalabaliklari istedigi sekle sokabiliyor. Her seyi siradanlastirmak gibi bir ugras içerisindeyiz.
Bazi olaylardan, geçmiste ya haberimiz olmuyordu ya da haber yapilmiyordu. Her ne sekilde olursa olsun bazi vakalar toplumlari ciddi manada mesgul eden problem halini aldi.
Kadin ölümleri, intiharlar, çocuklara uygunsuz saldirilar, degisik olaylarda linç girisimi, göçmen meseleleri, agaç kesmeler, orman yanginlari, sahipsiz hayvanlari öldürmek gibi. Bu olaylarin arkasinda ya hukuk yetersiz kaliyor ya da psikolojik bir rahatsizlik var. Böyle zuhur edince insanlar meseleleri kendi kurallariyla çözmeye çalisiyor.
Bu durum kargasa, terör, anarsi, huzursuzluk getiriyor.
Geçen yillarda at, esek kesip insanlara yedirmek gündem olmustu. O zaman birçok sehirde pes pese çok sayida kesilmis ve kesilmek üzere hayvanlar yakalandi. Zamanimizda ne oldu at, esek nesli mi tükendi, kaçak kesim mi son buldu?
Hizli bir sekilde gündem degisti!
Uzun zaman köpek ölümleri gündemi mesgul etti hâlâ ediyor. Hayvan öldürmek, hele toplu öldürme hareketleri canilik. Yalniz yolda araba köpege çarpsa bile büyük mesele oluyor çünkü kasitli yapildigi akillardan geçiyor. Yolun ortasinda yatan köpegin yanindan hizla geçilse birileri pankartlarla yürüyüs baslatiyor. Agaç kesimlerine karsi da mülkün sahiplerinin gösterdigi tepkileri yerinde buluyorum velakin betonlasmaya karsi ayni insanlar suskun.
Hassasiyet güzel bir meziyet lakin asiriya kaçmadan, etrafina rahatsizlik vermeden, medeni bir sekilde olmali.
Elbet sakli (dikkat çekmeyen) gündemler de var; hayvanlarin insanlari isirmasi, tirnaklamasi gibi. Her hayvana kuduzmus gibi muamele yapiliyor yalniz halka yansitilmiyor. Bu olaylara basinda pek yer verilmez. Sokaklarda bu kadar sahipsiz köpek varken ve hayvan sahiplenenler henüz bu isi kavrayamadiklarindan benzer olaylar artarak devam edecektir.
Elbet köpegin yaratilisinda isirmak; kedinin yaratilisinda tirnaklamak var. Kuduz hastaligi da bu tip hayvanlarda görülmekte ve isirmakla baskasina sirayet eder. Bu hastalik insanlar için korkunç ve ölümcüldür. Yakalanan hayvanlar (insanlar da) hastaligin etkisiyle saldirganlasir.
Peki, insanlarda bu hastaligin belirtileri yokken neden bazi olaylarda asiri tepki verirler de bazi olaylari görmezlikten gelir?
Halk arasinda, “Bu insanlar kudurmus,” derler.
Bu bir kifayetsizlik, kötü niyetlilik, baskasinin yönlendirmesi, hastalik sekli olabilir mi? “O parmak” nereyi gösteriyorsa insanlar oraya dikkat kesiliyor, diger taraflara karsi duyarsiz kalabiliyorlar.
Anlasilan su ki toplum olarak daha çok yol almamiz gerekir! Sanirim “dogru-yanlis, iyi-kötü” kavramlarini karistiriyoruz….
O hedef gösterip toplumu yönlendiren “parmak” ne hikmetse bir türlü milli meselelere isaret etmiyor.
Ülkede topyekûn bir kalkinma gerekir; vatandas, memur, isçi, asker, polis, anne, baba yediden yetmise….
Konunun aslina dönersek; medeni bir ülkede kadin öldürmeler, kadinin izinsiz fotografinin çekilmesi, çocuk tacizleri konusulmaz. Bu olaylari protesto edenler ile köpeklere yapilan eziyetleri protesto edenler ayni kisiler!..
At, esek kesilip halka yedirilse de bu haberler toplumda karsilik bulmadi. Basin artik bu tip haberlere yer vermiyor.
Toplumun alicilariyla mi oynaniyor?
Yukaridaki yazilanlardan sunu gördük, toplumun bir kesimi bazi konulara karsi hassas durumda. Yalniz toplumun ayni kesimi milli meselemiz olan “sehitler” konusunda duyarli degil.
Baskalari da görmezlikten geliyor basin da buna dâhil. Öldürülen kadina tabii ki topyekûn tepki verecegiz lakin ülke savunmasinda, güvenliginde silahli asker, polis çok önemli. O sehidin bir ailesi var!
Sehitler çok yalniz gitmiyor mu sizce de? Eskiden sehit cenazelerinin arkasindan binlerce genç bayraklarla yürürdü. O sessiz çiglik arsi inletirdi. Ne oldu? Simdi birçok televizyon sadece alt yaziyla geçiyor, bazi gazeteler kenara küçük bir yazi sikistirmakla geçistiriyorlar!..
Hani; kadin öldürüldü, çocuk taciz edildi, köpege araba çarpti, kaldirimdaki agaç kesildi diye kiyamet koparan duyarli vatandaslar?
Türk Askeri, Türk Polisi sinirlarimizi korumasa, iç güvenligi saglamasa, vatan için sehit olmasa ne o kadinin namusu, çocugun anasi, çocuk ne de sokaklarda sahipsiz köpek kalir.
Orman yakanlara karsi topyekûn beraber tepkimizi koyalim.
Samimi olun.
Kadin öldürmek, çocuk saldirilari psikolojik bir rahatsizliktir. Insan olan hayvanlari da incitmez. Insan, insani degerlere büründügü zaman insandir.
Yalniz bunlarla ugrasirken özümüzü unuttuk. Zoruma gidiyor! Sehitler, sehit aileleri sessiz sedasiz, yalniz...
Bu nasil insanlik ki vatani için can veren sehitlerimizi görmezlikten geliyoruz? O sehitler hepimizin öz evladi, kardesi, ablasi, agabeysi…