Egitim, insanoglunun dünyaya göz açtigi aninda baslayan ve dünyaya gözlerini kapattigi anda son bulan en uzun yolculugudur.
Fakat biz ebeveynler egitimi o kadar sig kaliplara yerlestiriyoruz ki ögretimin içinde bogup birakiyoruz.
Ögretimdi aslinda okullarda yapilan çalismalar. 9 aya sigdirilan, tatilleri ve mesai saatleri olan sistem ögretimdi, aslinda.
Egitim bir hayat yolculuguydu; yeri, zamani, öznesi ve nesnesi her daim her kosulda mevcut bulunan.
Bazen sokaktaki bir çocuktan, bazen kapi esiginde oturan bir ihtiyardan ögrendigimiz erdemdi, ahlakti egitim.
Egitim, insani insan yapan en temel olguydu. Insana deger katan muntazam bir bilgi yelpazesiydi. Deneyimdi egitim ve yanilsan da denemeye devam et demenin adiydi.
Bir bebegin emeklemesi, yürümesi, kosmasi gibi insani basamak basamak yükselten degerdi. Ögrenmenin hazzini yasatandi egitim.
Simdi egitime yeni bir pencere açalim. Egitim annedir; ilkokul siralarinda baslayan ve üniversite amfilerine uzanan ögretimin annesidir.
Anne, nasil ki son nefesine kadar evladina bir seyler ögretmek isterse egitim de aynen böyledir.
Insanin son nefesine kadar ona yol göstermek ister, o halde biz de egitimin bu nadide durusuna saygi duyalim; onu hayatimizin her asamasinda tam olmasi gereken yere koyalim.
Egitimden anladigimiz safi kitabi bilgi olmamali. Kitaplar egitim-ögretimde kullandigimiz birincil materyallerdir sadece.
Kitaplardan sadece isin tarifini ögreniriz, egitimde ise birebir gözlem ve edim vardir. Insan dogdugu an gözlem yapmaya ve gözlemlediklerini hafizasina kaydetmeye baslar.
Hafizaya kaydettigi her izlenimi sonrasinda edim olarak ortaya çikar. Dolayisiyla insanin edimleri gözlemlerinin yansimasidir.
Bebekler önce dünyayi izler sonra bilinçsizce anlamsiz sesler çikarir, bu seslere karsilik ödül yahut ceza alir ve ilerleyen zamanda önce bilinçsiz yaptigi edimlerini bilinçli yapmaya baslar.
Insan hayati boyunca bir bebek gibi önce gözlem yapar sonra bilinçsizce davranis sergiler davranislarinin ödül yahut ceza olarak karsilik bulmasi sonucu ödüllendirildigi davranisi sürdürür cezalandirildigi davranisi ise terk eder.
Eger bizler sadece okulda ögreniyor olsaydik okul hayatimiz bittikten sonraki süreçteki bilgi, beceri ve donanimlari nasil elde ettigimizi asla izah edemezdik.
Iste hayatimizi sürdürmemizi saglayan bilgi, beceri ve donanimlar egitim ile elde edilir. Insan ancak egitim sayesinde dogru ve yanlis edimi ayirt etme gücü elde eder.
Egitimdeki rol modelimiz çok çok önemlidir. Dogru modelin aksine yanlis model taklit edilirse olumsuz edim de kaçinilmazdir. Bu nedenle sosyal statümüz ne olursa olsun çocuklarimiza dogru model olmak zorundayiz.
Çünkü dogru bir model esittir dogru bir davranis fakat yanlis bir model yanlis birçok davranisin basidir. Sonuç olarak olumlu davranis kazandirmak ne kadar zorsa olumsuz davranisi ortadan kaldirmak da o kadar zordur. Egitim riskler bütünüdür.
Bizler egitimin evde, sokakta, okulda, markette ve aklimiza gelebilecek her yerde oldugunu bilerek hareket etmek ve gelecek nesle dogru bir egitim aktarimi yapmak zorundayiz.
Egitim, kültürdür ve kültür dogru aktarilinca yasanilir bir dünya elde edilir.
