Bugün sizlere modern çagin en büyük problemlerinden birisi olan, kendin ile barisik olmama durumuna deginmek istiyorum.
Insan neden kendisini sevmez? Aslinda günlük rutin içinde birey tabii ki bunun farkinda degildir. Ben kendimi sevmiyorum ifadesi genel olarak kisinin kendi kendine kullandigi bir ifade degildir. Fakat olaylar karsisindaki durusu, aile ve etrafindaki insanlar ile yasadigi problemler onun aslinda kendisi ile bir iç kavgasi oldugunu göstermektedir.
Peki, neden insan kendini sevemez duruma gelir?Yapilan birçok arastirmada kisinin anne karninda baslayip hâlâ devam etmekte olan bilerek ya da bilmeyerek etrafin degersizlik hissi veya söylemi neticesinde olusmustur. Birçok danisanimizin yasadigi problemlerin zeminine indigimizde çocukluk döneminde maruz kaldigi farkinda olarak ya da olmayarak yapilan söz veya hareketlerin bugüne gelen uzantisi oldugunu fark ediyoruz. Kisi kendini sevmiyordur çünkü; bebeklik veya çocukluk döneminde yeterli ilgi, doyumsal bir sevgi görememistir. Anne karninda baslayan istenmeyen çocuk durumlari, kendini sevmeyen ve hamileliginden sikayet eden annenin olumsuz bilinçalti kodlamalari, çocukluk dönemindeki ilgisiz ebeveyn söylemleri, toplumsal olarak genis aileler içindeki büyüklerin yaninda çocuk sevilmez algisi gibi birçok sebeple bilinçaltina yerlesen ben sevilmeye layik degilim düsüncesi...
Tabi sadece çocukluk dönemi degil sevgisiz bir es, deger göremediginiz bir aile içinde olmaniz da baslica etkenler arasinda. Ailenizde yeterli ilgiyi görmüssünüzdür fakat ilgisiz bir es, yipratici durumlarda zamanla kendinize olan sevginizi azaltir hale getirecektir.
Kisinin kendisine olan sevgisinin azalmasina sebep olan etkenler onu zamanla huzursuz, asabi, insanlarla diyalog kuramayan, hatta ileri düzeyde bagimli, depresif hale getirir. Etrafindaki insanlara sevgi beslemeyen, etrafindaki hiçbir canliya merhameti olmayan ve hatta yaradani ile bag kuramayan bir birey çikmistir ortaya ve maalesef bu huzursuz bireylerden aileler ve toplumlar olusur.
Esref-i Mahlukat olan varlik kendisini degersiz, en asagi düzeyde görmeye baslamistir ve bundan çikamayip hata üstüne hata yapar.
Evet, belki çocukluk döneminde, belki ileri yaslarda maruz kaldigimiz bu tutumlar, bizi kendimizi sevmekten alikoymus olabilir ama artik iradenin devreye girme vakti gelmistir.
Danisanlarima siklikla söyledigim seyi sizlerle de paylasmak istiyorum Rabbim beni sevdi, kendine muhatap kildi, kainati önüme hizmet etsin diye serdi, bana en çok deger verene bende karsilik olarak kendimi severek deger verebilirim. Size kendinizi degersiz hissettiren insanlar ile yüzlesin. Buna gücünüz yetmiyor ise içten onlari affedin ve yine etrafinizda varlar ise kendinizi çok severek onlara cevap verin. Bakin yetiskin bir birey olduktan sonra siz kendinizi ne kadar çok sevip deger verirseniz etrafinizdaki insanlar da size o kadar deger verecektir. Tabii ki burada kibirden veya egodan bahsetmiyoruz. Sadece degerli oldugunuzu fark edin.
Eger siz kendi degerinizi fark etmezseniz, kendinizi sevmezseniz, size yapilan sevgisiz tutumlari siz de baskasina göstereceksiniz, esseniz sevgisiz bir es, ebeveynseniz sevgisiz bir ebevey olacaksiniz. Burada bu noktayi koymazsaniz bu kisir döngü sürüp gidecek ve bizler sevgisiz, huzursuz asabi nesiller yetistirecegiz.
Kendisini sevmeyen hiç kimseyi sevemez, bunu asla unutmayalim ve tekrar yineliyorum huzursuz bir birey, huzursuz bir aile demektir. Huzursuz bir aile de huzursuz bir toplum demektir.
Yine yazimi sizi bugün hareket etmeye çagirarak bitiriyorum. Lütfen kendinizi sevin. Bunu gün içinde kendinize siklikla tekrarlayin, sizi yarattigi için yaradaninizi sevin, ne yapmis olursa olsun anne babanizi sevin, size layik görülen esinizi sevin ve en önemlisi kendisini sevgisiz hissetmesini istemiyorsaniz; evlatlarinizi, size birer hediye gibi görün ve onlari da çok çok sevin.
INSANIN EN BÜYÜK YATIRIMI KENDINE YAPTIGI YATIRIMDIR BUNU ASLA UNUTMAYIN.
Sevgiyle sizleri ALLAH'a emanet ediyorum.
