Yol bilmem, yordam bilmem,
Bildiğim tek hakikat sana muhtaç oluşumdur,
Sen ki benim umudum, ilelebet aydınlık yanım,
Sen ki bedbaht ömrümde oldun huzurum,
Geçip giden her saniye kendimi buldum,
Belki nice Fatımalar geldi geçti,
Nice batılı devirdi, hakikati seçti,
Ashabı- Kehf gibi yolsuzluğa karşın,
Sessiz, sakin huzur dolu mağaraya geçti,
Bekledi, iffet ve huşu dolu sabrı ile,
Asrın gidişatına örnek direnişi ile Ali’yi de,
Sen ki didarım, meçhule dalan hülyalım,
Ben ki sevdalın, her hâline hayranım,
Bilmez misin ki sen ile olduk et ile tırnak,
Bir bütünüz ki ilelebet ayrılmayacak,
Bir hüzün ki dermanı hakkın huzurunda aranmalı,
Yüreği Rabbin huzuruna bağlayan sevda daim olmalı,
İnsanın emaneti Hakka hizmet olmalı,
Edilen her bir kelam dahi Hakkı aratmalı,
Neticesi ölüm olan bu yol; ihlas ve irfan ile yaşanmalı,
Unutma insanoğlu, huzur Huzur’da olur,
Huzursuz yüreğe can, Canan’ın huzurunda hasıl olur.
