Evel zaman içinde İzmirin en güzel illerinde genç bir kız yaşarmış. Aysima, Aysima meraklı, diğer Ülkelere hayran bir kızmış. Ailesi bunu bildiğinden onla birlikte bir geziye çıkma planı kurmuşlar. Aysima duyar duymaz heyecanla hazırlanmış, ve evden çıkmışlar. Treni beklerken Annesine merakla sorular sordu. Meraklı ve sabırsız, küçük ama yerinde duramayan bir kızmış "Anne ilk nereye gideceğiz?" Diye sormuş merakla, Annesi tebessüm ile "Afrika" demiş. Aysima meraklı gözlerini kırpmış.
Annesi ise sadece ona tebessüm etmiş. Tren gelmiş geçmiş yola koyulmuşlar. Afrika'ya varır varmaz etraftakilere gülümsemiş Aysima. Fakat ona tedirgin ve korku dolu gözlerle bakıyorlardı. Aysima babasına dönüp "Benden neden korkuyorlar baba?" Diye sormuş, babası ise "Onlar bizim gibilere alışık değiller, hayat şartları zor, güven yok"
Aysima tereddüt etmeden elindeki bez Bebek ile siyahi bir kıza yaklaşmış. Kız korkup geriye adım atmış. Aysima elindeki bez bebeği uzatmış kız korkarak ve tereddüt ile eline almış "Ben Aysima memnun oldum ya sen?" Kız donup kalmış dillerinden anlamıyormuş yinede adını söylemiş.
"Amelia" demiş kısık ama soğuk bir sesle. Aysima tebessüm ile yerine oturmuş Amelia elindeki bebek ile ona bakmış ,Aysima ise "Senin olsun, sen daha iyilerine layıksın ama" deyip uzaklaşmış. O günden beri Amelia Aysimayı unutmamış.
Elif Küçük
