Son yok, yeniden doğmak sonsuzluk var.
Köy hayatında huzur, sakinlik, dinginlik var şehrin keşmekeşinden gürültüsünden uzak kendini dinleyebilmek doğayla konuşabilmek, anlayabilmek ağaçların otların yeşilliği arasında akan suyun şırıltısına karışan çeşit çeşit kuşun ötüşü şehirde raslayamadığımız güzellikler barındırıyor.
Birde bu huzurun özel bireyler üzerindeki etkisi var tabiiki. Onlar hayatlarında karmaşa istemiyor. İstedikleri sadece ve sadece düzen ve sakinlik.
Karışıklıktan uzak sessiz, sakin duru hayatları istiyorlar. Sanki biraz da hepimiz bunu istemiyormuyuz?
Özel bireylerin aklını bulandıran şehrin karmaşası. Farkında olmasakta onları agresif yapıyor. Çünkü çıkarmıyorlar karmaşanın içinden. İstedikleri tek şey sakinlik, anlaşılmak, hoşgörü, herşeyi değilde yetkinliğine göre destek görmek birazda çok değil birazda empati.
Problemin çözümü için özel bireyleri anlamaya çalışarak başlayabiliriz işe. Her bireye aynı eğitim değilde yetkinliğine göre eğitim vererek hayatta başarılı olmalarını sağlayabiliriz.
Şimdi hepimiz ellerinizi vicdanınıza koyarak yüksek sesle şu soruyu kendimize soralım.
Normal birey olarak bizlerin yapabildikleri sınırlı iken özel bireylerden çok fazla şey beklemek ne kadar doğru??
Lütfen mümkün ise yorumlarınızı yazınız.
Özel Gereksinimli Bireyler Derneği Kurucu Üyesi Selma Erarslan Oşlu