Önce vicdanlar çürümeye başladı
Sonra ağızdan çıkan sözlerimiz
Oysa ki Söcükler çok şeydi
Söcükler incitebilir, iyileştirebilir
Rahatlatabilirdi söcükler önemliydi
Bir kelam etmek artık çok güçtü
Samimiyet de çürüdü
Herkesin herkesleştiği bu dünyada
Ruhların çürümemesi mümkünmüydü
İki lafın belini kırmaktan önce
İnsan insanı kırdı o an her şey çürüdü
Yalan tahtan dürstlüğü indirdi
Dürstlük sürgün edildi dönmemek üzere
İnsanlık hissizleşti her yer siyaha böründü
İnsan olmak mühimdi güzeldi
Herkes içine çekiliyordu gün geçtikçe
Umursamazlık volta atıyordu
Velhasıl bedenlerden önce
Ruhlar çürümeye başlamış