Aile denince insanın aklına doğal olarak kendi evi ve kendi çocukları gelir. Oysa yeryüzünde birçok canlı türü müthiş bir fedakârlık içinde insanların aile yapılarına benzer bir düzende yaşamaktadır. Oysa bu canlılar ne pedagojik kitaplar okumuştur ne de aile danışmanlığı eğitimi almıştır. İşte bunlardan bazı örnekler:
Ömür Boyu Eşini Bırakmayan Kuğular ve Kurtlar: Beyaz tüyleriyle masalları süsleyen o zarif kuğular, ömür boyu eşlerini bırakmazlar. Kavga yok, boşanma yok, ego yarışı yok. Bu kuşlar yuvayı birlikte yapar ve yavrularını birlikte büyütürler. Yan yana süzülürken ortaya çıkan o görüntü altında bir ömür boyu sadakatin fotoğrafıdır.
Kurtlar da böyledir. Aile düzeni o kadar güçlüdür ki sürünün temelini anne-baba kurt oluşturur. Hatta “halalar, amcalar” diyebileceğimiz diğer üyeler bile yavruları büyütmeye yardım eder. İnsan topluluklarındaki geniş aile modelinin neredeyse birebir aynısıdır bu.
Yavrularına Nöbetleşe Bakan İmparator Penguenler: Dünyanın en çetin hava koşullarından birinde yaşayan imparator penguenlerinden bahsetmeden geçemeyiz. Erkek penguen, -40 derecede yumurtayı iki ay boyunca ayaklarının üstünde taşır. Dişi ise bu süre zarfında beslenmek için kilometrelerce uzağa gider. O sırada erkek aç ve üşümüş olmasına rağmen yumurtayı asla bırakmaz. Sanki bu aile düzeni onlara öğretilmiş gibi… Bu mucizevî uyumu görünce insan şöyle durup düşünmeden edemiyor. “Bu hayvanlar böylesine bir görev paylaşımını kendi akıllarıyla mı planladı?”
Şefkatin Doruk Noktası Filler ve Goriller: Fillerin aile yapısı ise adeta bir sosyal toplum örneği gibidir. Yavrular, sadece anneden değil, teyzelerden ve ablalardan da ilgi görür. Bir yavruyu kaybeden anne günlerce başında bekler, ona dokunur, koklar, adeta yas tutar.
Şempanze aile düzeni insanlarınkinden farklı olsa da oldukça gelişmiş ve duygusal bir yapıya sahiptir. Yavrular anneleriyle 4–7 yıl birlikte yaşar, bu süre boyunca anne onlara hayatta kalmanın tüm inceliklerini öğretir. Erkekler ise yavruları kolektif biçimde korur. Şempanzeler aralarında güçlü sosyal bağlar, koalisyonlar ve duygusal ilişkiler kurarlar. Ancak tüm bu davranışları bilinçli planlarla değil kendilerine yaratılıştan ilham edilen içgüdüsel bir programla sürdürürler.
Yunusların Ebeliği ve Zürafaların Kreşi: Yunuslarda anne-yavru bağı o kadar güçlüdür ki, doğum anında diğer dişi yunuslar adeta ebe gibi annenin etrafından ayrılmaz, yanında durur. Doğum gerçekleştiğinde yavruyu ilk nefesi için yüzeye iten bile genellikle komşu bir dişi yunustur.
Zürafalarda ise kuvvetli bir “kreş sistemi” bulunur. Diğer anneler uzaklara otlamaya giderken bir dişi sürüdeki tüm yavruları korur. Elbette bu otçul hayvanların “kreş sistemi” tasarlaması beklenemez. Bu düzen onlara sonsuz merhamet sahibi bir Zat tarafından öğretilmiş olsa gerek…
Kunduzlar, doğanın en düzenli ve çalışkan ailelerinden biridir. Tek eşli yaşarlar ve aile, anne–baba ile iki yıl boyunca yanında kalan yavrulardan oluşur. Baba kunduz; yavruların korunması, yüzmeyi öğrenmesi ve baraj yapımı gibi temel becerileri kazanmasında aktif rol oynar. Hatta yiyecek toplama ve yuvayı tamir etme işlerini anneyle birlikte yaparlar.
Canlılar dünyasındaki bütün bu ilginç davranışlara bakınca doğada her canlı, kendisine takdir edilen rolün hakkını verdiğini görebiliriz. Kimi ömür boyu sadakatle yuvasını koruyor, kimi yavrusunu günlerce sırtında taşıyor, kimi buz kesen soğukta yumurtasına bekçilik yapıyor, kimi ailesini ve yavrularını tehlikelere karşı canı pahasına savunuyor. Oysa bütün bunlar “akılla planlanmış” şeyler değil. Çünkü canlılar dünyasında akıl sadece insana verilmiş bir nimet. Demek ki bu canlıları böyle davranmaya sevk eden, içlerine bu muhteşem şefkati ve düzeni koyan bir Kudret vardır. Yeter ki doğaya dikkatli bakalım, ibretle bakalım…
