“Dostum adamlar silah sanayiinde uçmuş, uçağı, füzesi, helikopteri, denizaltısı… Var mı sende bir tanesi?”
“Arkadaşım ne diyorum sana; adamın vatandaşı herhangi bir yerde hasta oluyor, uçak, helikopter kaldırıyor, gidip alıyor vatandaşını!”
“ Adamlarda bir hastane var kardeşim , veriyorsun parayı ama hizmet alıyorsun”
“ Kardeşim bunlar sosyal devlet; fakiri , fukarayı kolluyor, geliri olmayan için bir sürü yardım kalemi var”
“ işsizlik parası diye bir şey varmış , devlet sana belli süre işsizlik maaşı veriyormuş biliyor musun?”
“ Aile doktoru diye bir doktor mu varmış neymiş, bir sağlık sorunun olunca önce ona gidiyormuşsun. Ne güzel uygulama , doktorun sana dair herşeyi bilir”
“ Hangi ülkedeydi o; engelli ve yaşlı bakımı için devlet yakınına maaş bağlıyormuş. Onunla geçinen insanlar varmış. Yani engelli ayrı maaş alıyor , bakan ayrı… Ne medeniyet arkadaş”
Yukarıdaki cümleler bundan yirmi yıl önce bu ülkede kurulan cümlelerden…Genellikle batıya öykünenler kurardı bu cümleleri… Şimdi hepsi daha fazlasıyla ülkemde mevcut. Ama ilginçtir bütün bunları yapan adamın bunlara öykünenler nezdinde bir kıymeti yok.
Dün başka bir cümle duydum:
“Çok güzelmiş arkadaş domuz eti. Bizde satılmıyor ama ilk fırsatta deneyeceğim. Adamlar ağzının tadını biliyor demek”
Eh siz de haklısınız yirmi yılda öykünecek bir tek domuz bıraktık. Ancak tavsiyedir, bildiğim kadarıyla metropollerde belli noktalarda satılıyor, madem sizi bağlayan tek şey kolay ulaşılır olmaması o kadar hasret kalmayın. Müslüman olarak doğmanın bir lütuf olduğunu göremeyene her zaman öykünecek bir şeyler bulunur. Domuza ulaşınca bir de pazar ayinini deneyin Cuma namazını kaldıramayan bünyenize de iyi gelir belki !!!
Dünden bu güne değişenlere bakınca diyorum ki; ağlasam mı gülsem mi?
Züleyha ÇAĞLAYAN
