DÜŞ
Bir bahar dalıydım say ki:
Renklerinden yorulmuş…
Yada gün ışığı idim…
Geceye teslim olmuş…
Sayki yakamozdum:
Kimsesi olmayan rıhtıma boylu boyunca uzanmış…
Yada başı okşanmamış bir yetimin dudağında gülüştüm…
Toprağın altında kalmış bir tomurcuktum,
Özgür ovalara serilmemiş.
Sayki bir yıldızdım;
Kapalı penceresine göz kırpan bir hanenin…
Sayki vardım ama yoktum….
Sayki hatırlanmadan unutulmuştum…
Sevdiğinin gözüne değmeyen göz…
Duyulmayan sestim sayki…
Kimseydim ama; kimsesizdim…
Sayki ses değilde, kağıda serilmiş üç beş cümleydim.
Sayki okuma ihtimalindi beni var eden.
Sayki gözünün içinde , dilinin ucundaydım…
Ama ne içindeydim ne de yoktum.
Sayki ispatı mümkün olmayan bir çiçek kokusuydum….
İstemezsen cisimsiz,
İstersen; yüreğinde bir kuştum…
Sayki yazmamıştım sana bunları…
Sevmemiştim seni.
Sayki bir ihtimal bile değildim.
Sayki en görülmemişinden bir düştüm…
Dünyaya düştüm…
İmkansıza düştüm…
Sayki düştüm ben…
Sayki düş…