Öncelikli işi, eğitime gitmek. Tabiiki, özel eğitimde neler alabiliyor bakmaksızın; başımızdan gitsin de biraz dinleneyim…
Gezmeye gideyim...
Günüm var...
Çarşıda isim var...
diye düşünülebilen bazen.
Bazen de zaten hiç bir şey yapamayacak düşüncesiyle tüm sosyalliklerden soyutlanan özel birey.
Benim çocuğum ne yapabilir ki, becerebilir mi? diye düşünmeden hareket etmektir.
Bazen onun için en iyi eğitim gözlemlemektir. Neyi yapınca mutlu oluyor, neyi daha güzel yapabiliyor, neye yetenekli, yatkınlığı var.
Bunları keşfetmekle başlamak gerekiyor aslında. Belki zor ve uzun bir süreç.
Yıllarca sürüyor.
Ardına dönüp baktığında keşke şunları yapsaydım, bunları yapmalıymışım çocuğum için gerekliymiş diye düşünmüyorsun.
Özel bireylerde tıpkı bizler gibi farklı yeteneklere sahip. Bunu bulmak ve keşf etmekte en çok ve gerçek olan anneye kalıyor. Zira. çoğunlukla en iyi anne tanıyor evladını.
Spor, müzik, resim her ne olursa olsun yapabileceği mutlaka birşey var.
Korkuların üzerine gitmeli insan.
Dikenlere basmalı gül diyarını görebilmek için bazen.
Ve tüm bunları yapar iken elbette ve elbette,
Gayret etmeyi,
Sabr etmeyi,
Dua etmeyi de unutmamalı.
Selma Eraslan Oşlu
Özel Gereksinimli Bireyler Derneği Kurucu Üyesi.
