“Bir çiçekle bahar gelmez” sözü, hem tabiat hem de insan hayatı için derin manalar taşır.
Yalnız hatırlamak lazım ki bir çiçek açmadan da bahar gelmiyor. Üstad Said Nursi "zuhurat" tabiriyle, Necip Fazıl ise " kendinden zuhur" diye ifade eder bunu.
Yine de ağırlıklı görüşüm şu: Bahar mevsimi, tek bir çiçeğin açmasıyla değil, bütün tabiatın canlanmasıyla teşrif eder dünyamıza. Çiçeklerin çoğalması, ağaçların yeşermesi, kuşların ötüşü bir araya gelerek baharı oluşturur. Yani tek bir gayret, büyük bir dönüşüm için kâfi değildir.
Hayat sahnesinde de durum böyledir. Bir insanın tek başına gayreti ya da tek bir güzel davranış, elbette kıymetlidir fakat cemiyetin bütünü değişmedikçe, değerlere bağlılık çoğalmadıkça bahar havası kalıcı olarak esemez.
Bir öğrenci ders çalışmaya başlasa ama diğerleri gayretsiz kalsa, o sınıfta başarı zemini doğmaz. Bir kişinin adaletli davranması, çevresindekiler zulme sessiz kalsa dahi bir şeye yaramaz. Demek ki gerçek güzellikler, dayanışma ve çoğunluğun müsbet olmasıyla mümkündür.
“Bahar, yalnız bir goncanın gülümsemesiyle değil; binlerce çiçeğin aynı anda uyanışıyla gelir.”
Bu söz bize sabrı, sürekliliği ve birlikte olmayı öğütler. Çabalarımızın sonuç vermesi için yalnız bir “çiçek” gibi "yekta" gayretlere değil, nice çiçeklerin birlikte açmasına ihtiyaç vardır. Ancak o zaman hem tabiatta hem de toplumda gerçek bir “bahar” yaşanabilir.
Gökyüzünün mavi tülünü örttüğü, rüzgârın toprağa yumuşak bir dokunuş sunduğu zamanlarda bir çiçek açar. O tek başına zariftir, güzeldir, umut taşır. Fakat bahar değildir. Bahar, yalnız bir goncanın gülümsemesiyle değil; binlerce çiçeğin aynı anda uyanışıyla gelir.
İnsanın hayatı da tek bir iyi niyet, tek bir güzel söz, tek bir küçük adımla değer kazanır. Ama gerçek baharı temaşa için bu güzelliklerin çoğalması, yan yana gelmesi gerekir. Tıpkı bir çiçeğin tek başına kırları dolduramayacağı gibi, bir kişinin çabası da koca bir toplumu değiştirmeye yetmez.
Bahar, gönüllerin birleşmesinde, ellerin birbirine uzanmasında, umutların çoğalmasında gizlidir.
Güzellikler, birlik olduğu vakit bahar mevsimine dönüşür. Tek bir çiçek, gözümüzü mest eder ama asıl baharı getiren; bir arada açan, birbirine destek veren binlerce çiçek olacaktır.
Sizce günümüzde toplumsal baharı getirecek olan hangi “çiçeklerdir”? Görüşlerinizi yorumlarda paylaşın.
