Hayatın parçaları, kelimelerin önemini anlamamıza yardımcı olur. Bugün bir şey öğrendim: İnsanlar kelimenin baş harfi ve son harfi yerindeyse ortasındaki harfler karışık olsa da okuyabiliyormuş. Çünkü bütüne odaklıdır insan. Peki ya bütünü oluşturan parçaları bizim görmeyişimiz onları değersiz mi kılar? Bu araştırma akla bu soruyu getiriyor ve bence hayır. Parçalar bütüne anlamını kazandıran şeylerdir. Çünkü o zaman bir insanı ya da bir kitabı değerlendirirken onu oluşturan parçalara bakma gereği duymazdık. Bu nedenle hayatta neyin parçası olduğun, en az ne olduğun kadar önemlidir.
Mesela doğadan yola çıkalım. Bir ağaç parçalarından kökü veya gövdesi olmasaydı etkilenmez miydi? Yaşayamazdı zaten. Aynı şekilde insanın da parçalarının bazıları hayatîdir. Onları kaybettiği zaman hayat ona anlamsız gelecektir. Hayatı bir kelimeye sığdırır ve sonunu da başı ile eşit önemde tutarsak, aradaki harflerin rastgele olması ilginç olacaktır. Çünkü hayat bir kelime değildir. Bir insanın hayatı sadece bir defa yaşayabileceği gerçeği vardır. Ancak bir kelimeyi karşılayan birçok eş anlamlı kelime bulunabilir.
Hayatın parçaları ve kelimelerin parçaları aynı gibi gözükse de farklıdır. Kelimeler hayatın içindedir; kelimeler, hayatın alt kümesidir. Okurken bir önemi olmayabilir nasıl yazdığınız, ama kullanımı için aynı şey geçerli değildir. Yoksa konuşmalarda üslup bu kadar önemli olmazdı ya da bir konferansta dikkat ettiğin şey konudan ziyade konuşmacının konuyu anlatış tarzı olmazdı. Konuşmalar önemlidir; insanın hayatını etkiler, yoksa neden bir işe girerken iletişim becerileri önemli olsun? Kelimeler senden çıktığında senin bütünün hakkında bir izlenim oluşturur. Ve bu izlenim senden daha güçlüdür.
Kelimelere ve hayatın içindeki önemine dikkat çekmek dileğiyle…