Alışınca külüstür manzaralara,
İstesem de bakamam ilkbaharlara.
Kuşlar öter ama gönlüm ağlar da,
Ülfet körleştirir kalp basarını.
**
Gün doğunca boyanır kızıl ufuklar,
Alışan gözlere ne kıymet saklar?
Her yeni intibah, eskiye nazar,
"Atam neyse" ülfetiyle tozlanmamalı...
**
Rüzgârda sallanan ince dallar var,
Sesiyle kalbime dokunan rüzgâr.
Duymazsam içimde başka ızdırar,
Ülfet fellik fellik uzaklıkları...
**
İnsana dost olan taşları atar da,
Alışan kalbime bir sır anlatmaz.
Her gün önümüzden geçen bahar da,
Ülfetle gizlerken güzellik anını.
**
Ey kalbim, sil ülfet perdelerini,
Aç yeniden hayat pencerelerini.
Alışma soldurur aşk renklerini,
Gözlerim arıyor ilk hayatımı.
Mehmet Nuri BİNGÖL - 2015/
İstanbul- Dilruba Restaurant-Üsküdar
