Arkadaşımla konuşmamızdan sonra böyle bir konuya değinmeden geçemedim.
Sokulmak istendiğimiz bir kalıp var, ailelerimiz ve toplum tarafından; fakat bu kalıbın dışında bizler kimiz?
Önceliğimiz neler? Elbette önceliğimiz evlatlarımız.
Her şeyden önce şunu söylemek istiyorum: Bizler ANNEYİZ. "Cennet annenin ayağı altında" denilen kutsal müessese.
Bizler öyle evlatlara sahibiz ki, dışarıda ve toplumda engelli denilen, çoğunlukla hor görülen, fakat Allah katında Cennetlik Meleklerin anneleriyiz. Evlatlarımız için canımızı verebilecekken, Cennetten gönderilmiş Allah'ın dünyada bizlere emanet ettiği evlatlar için neler yapabiliriz, düşünün.
Toplumda ve aile içinde bizleri bir kalıba sokmaya çalışmaktan vazgeçilmeli çünkü evladının bir tek saç teli için herkesi silebilecek kişileriz. Bizlere "boşa çaba harcıyorsun, para harcıyorsun, bu çocuktan bir şey olmaz" demekten bıkmadınız.
İnsan canından vazgeçer mi? Size soruyorum!!!
