*Her makam, ona, uygun ve kazanılması zaruri olan bazı şartlara haiz ehliyet gerektirir.
*Gerekli şartları kazanmadan verilen makamlar, insanları bilgili ve ehliyetli yapmaz.
*Bilgili ve liyâkâtli insanlarla, makamlar anlamlı olurlar.
*Liyâkat,ifa edilecek göreve göre, onun gerektirdiği bütün şartları yerine getirecek donanımı kazanmaktır. Bu da tahsil ile ve tecrübe kazanmakla olur.Bir işin künhüne, esasına vakıf olmak zamanla kazanılacak bir sıfattır.
* Liyâkat, ehliyet;Tabandan zirveye kadar binbir zahmet ve meşakkatle adeta ‘gergef işler’ gibi emek çekmekle elde edilir.
*’Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden’ misali;İşin vasfına, önemine göre Liyâkat, ehliyet kesbetmek zaman gerektiren bir süreçtir, birdenbire olacak iş değildir.
*’Uçtu uçtu ile, paraşütle zirveye bırakılanların, o zirvede tutunması çok zordur.Ve kısa zamanda bir çığ gibi zirveden aşağılara yuvarlanırlar.
*Ünvanlar, kisveler hak edilerek, içleri doldurularak elde edilmelidir.
*Şayet;İçi doldurulamamış, hak edilmemiş ünvanların verilmesi ihtiyacı karşılasa, meseleyi çözse idi, bunca masraflarla, emekle eğitim müesseseleri tesis etmeye ne gerek vardı ?
*Liyâkatsiz insanların bir makama getirilmesi, o makamın içini boşaltır ve anlamını kaybettirir.
*Liyâkatsiz insanların bir makama getirilmesi, insanlara zulüm ve emanete hıyanet etmektir.
*Makamlar ve ünvanlar, onlara lâyık ehliyetli insanlara verilmelidir.
*Allah ve Hz.Resûlullah, işlerin ve vazifelerin Liyâkatli olanlara verilmesi hususunda çok ciddi uyarıda bulunmaktadır (1,2).
* ‘Korkuluklara iyi elbise giydirmek, onları insan yapmaz’.
*Eşeğe altından semer vurulsa da, eşek yine eşektir.
*Ehliyeti olmayan insanlara da,yaldızlı ünvanlar verilse, yüksek makamlara getirilseler, ne şatâfatlı ünvanlar ve ne de o yüksek makamlar asla onları liyâkatli yapamaz.
(1):‘’Allah, mutlaka emanetleri ehline Liyâkatli olana) vermenizi ve insanlar arasında hükmettiğiniz zaman adaletle hükmetmenizi emrediyor ‘’(Nisa-58).
(2):‘Emanet ehil olmayan kimseye verildiği zaman, Kıyameti bekleyin’(Buhari, ilim-2).
