Çakal en hırsız, en arsız, en kurnaz hayvanlardan biridir malum. Avını tenhada genellikle de karanlık çöktüğünde yakalar. Gündüz vakti insanların ortalıktan çekilmesini bekler. O kadar mahirdir ki kümes hayvanlarını kümesinden aldığı bile olur.
Şimdi bu minvalde; el, çakalına sahip çıkarken bizim KURDUMUZU o arsız, o yüzsüz ele güne yem etmemiz ne ile izah edilir bilmiyorum.
Malum BEŞİKTAŞ’ta düzenlenen mitingte toplu halde yargı organına aba altından sopa gösterdiler. Topluca koro halinde yapılan operasyon için iktidara salladılar. Sağı solu, hakimi savcıyı tehdit ettiler. Tüm çirkinliklerini , tüm yenilgilerini, tüm kusurlarını, tüm eksiklerini yaptıkları suçlamalarla , iftiralarla örtmeye çalıştılar. Kısacası çaldılar, çırptılar, rüşvet verdiler, devlet malı yediler, ihaleleri iç ettiler ortaya çıkınca; her zaman yaptıkları şeyi yaptılar. Karşılarındakini suçlayıp mağduru, mazlumu oynamak. Bir kez işe yaradı çünkü mağdur edebiyatı. İstanbul seçimlerinde… Sonra bir kez daha… Baktılar güzel enstrüman; neden hep kullanmasınlar?
Tam bu sırada Linda Gözde KARASU çıktı… Kim mi o ? İstanbul CHP Kadın Kolları Başkan adayı…Bir bir, tane tane Beşiktaş belediyesinde dönen dolapları anlattı. Hepimiz biliyorduk alınacağını dedi, sahip çıkmayın bu ırz düşmanına, milletin karısına kızına göz koyuyor dedi… Hatta bildiklerini, usulsüzlükleri, yolsuzlukları açıklamakla, belgeleri ortaya dökmekle tehdit etti sahip çıkmaya kalkanları/ kalkacakları. Videosu dönüyor sosyal medyada her mecrada. Ez parantez bence kendisinin şu dönemde korunması gerekmektedir.
Peki o zaman nedir bu mağduriyet showu… Panik halde ortalığa döküldüler. Yargının görevini yapmasını engellemek için gür sesleri ile bağırdılar, çağırdılar, eylem yaptılar. Suçu günahı var mı bilmiyoruz, yargı süreci sonunda anlayacağız . Ama onların bir kısmı biliyor belli ki. Bu hengamede yavuz hırsızın ev sahibini bastırma çabası mı acaba? Yada Cumhurbaşkanının işaret buyurduğu çuvalın içindeki büyük turplara ulaşılmasından mı korkuluyor?
Ama şu net; kendilerine yada içlerinden herhangi birine yönelen her tehditte yek vücut olup icabında hırsızlarını, arsızlarını, teröristlerini bile savunuyorlar. Belki ilmek kaçıp sökülüp bir yerlere ulaşmasın diyedir bunu elbette bilemeyiz.
Dönüp bu tarafa bakıyorsun azimle, gayretle, vefa ile sadakatle, canhıraş hizmet veren yiğitlere sahip çıkamıyoruz. Basın olarakta, sosyal medya olarakta , hükümet olarakta… Birlik ruhunda, vefa algısında, dava için mücadele anlayışında bir sıkıntı var.
Siz sarı inek hikayesini okudunuz mu hiç? Okumamışsanız benlik kaygısının toplulukları sürüklediği yok oluşu anlatan bu hikayeyi bi çabuk okuyun yazımı bitirdikten sonra. Davaya hizmet öyle bir şeydir ki bireysel hesapları kaldırmaz. Bir ve beraberseniz ve birbiriniz için de mücadele etme azminiz varsa var olursunuz. Paçasının derdine düşen her paydaş davanın katilidir. Onun için bu gün kabinenin dışında kalan bir arkadaşına yöneltilen sopayı seyreden; bir gün o sopanın muhatabı olur. Bu gün dava arkadaşlarından birinin yaşadığı haksızlığa ses çıkartmayan kişi; tespihin içinden çekilen ip olduğunun farkında değildir.
Nihayi olarak suçlunun ardında yada yanında olmayı , suçla/ suçluyla birlikte hareket edeni övmek değildir kastımız. Haddizatında bu eylem de bir suçtur zaten başlı başına. Ama suçlunun etrafında bir örümcek ağı ören yapının karşısında birbirimize sahip çıkmamız gerektiği, dava ruhunun kolektif hareketle diri tutulabiceği gerçeğini aklımızdan çıkartmamalıyız.
Yoksa: Bizi ( bizi derken davaya gönül vermişleri ) çuvala koymayı yada sabah evimizden almayı hayal eden belediye başkanları bile var. Biz çuvala girmişiz , sabah evden alınmışız ne gam; memleket çuvala girmesin; budur derdimiz!
Biz derdimizin dertlisiyiz; memlekettir derdimiz!
