Çocuklar bir fıkrayla konuşmaya başlayalım mı?
Karadeniz fıkrası olduğunu söylüyorlar, kaynağını bilmiyorum. Temel’in ineği hasta oluyor. Cenabı Allah’a yalvarıyor ki;
"Allah’ım benim ineğime şifa ver. Ben de Senin rızan için 15 gün oruç tutacağım."
Neticede Temel’in ineği iyileşiyor.
Temel de başlıyor oruç tutmaya.
Temel 15. gün orucun on beşinci gününü tutarken inek yine hastalanıyor ve ölüyor.
Bu sefer temel diyor ki Ya Rabbi, zannetme ki Temel bunun altında kalır… (haşa).
Bunu fıkrayı yani ben biraz gülelim diye yazdım. Yoksa Cenabı Hakk'a karşı bu kulun böyle laf söylemeye hakkı yoktur.
Karadenizlilerin ne kadar Cenab-ı Allah CC ile samimi olduklarını başka bir hatıra ile tekrar dile getireceğim.
Temel, Yarabbi diyor; ben Oruç’u 15 gün Ramazan’a sayarım, ineği de kurbana sayarım.
Neticede bu işin altından böyle kalkar ve zarardan kurtulurum.
İnsan yapılan bir şeyi karşılıksız bırakmamak için gayret gösterirse, Cenabı Hak hiçbir şeyi karşılıksız bırakmaz.
Mutlaka tutmuş olduğunuz oruçların mükafatını verecektir.
Orucun mükafatını da yalnız Rabb'im biliyor başka bilen yoktur.
Yâni Cenabı hak hiçbir şeyi karşılıksız bırakmaz.
Çocuklar şimdi belki buluğ çağına gelmedik, biz oruçla mükellef miyiz?
Tutmazsak bizden hesabı sorulur mu diyorsunuz.
Evet ama, bir de tutarsanız onun mükafatı nasıldır? Rabbim bilir…
Çocuklar gerçekten Karadenizliler çok samimi oluyorlar.
Samimi de bir inanca sahipler.
İkinci hatıram da bizim bir abimiz vardı biz ona Evliya Kemal derdik.
O bir gün bizi köyüne davet etti.
Trabzon’un Akçaabat’ın bir köyüydü.
Tabi köye kardeşlerimizle yani üniversitedeki arkadaşlarımızla minibüse binip gitmiştik.
Orada bize yemek olarak çorba ikram etmek istedi.
Çorbayı biz yedik. Ev sahibi dedi ki devam edelim, devamı var, yiyin çekinmeyin.
Ama çorba da nasıl lezzetli.
Şimdi biz maşallah o kadar kalabalık çorbayı yedik, karnımız doydu, hatta çorba arttı.
Tabi şimdi Evliya Kemal Ağabey bir duaya başladı.
Duada:
“Anlıyor musun Allah’ım biz sana şükür borcumuzu layıkıyla ifa edemiyoruz.
Tamam mı Allah’ım bize fırsat ver, sakın bizi unutma Allah’ım.
Sen her şeyi çok iyi biliyorsun. Biz ise aciziz.
Elimizden bir şey gelmiyor gücümüz yetmiyor.
Sen biliyorsun ya…
Ya Rabbi suyumuzu de yiyeceğimizi de elde etmeye gücümüz yetmiyor.
Sen bunlarla bizi imtihan etme, onlarla bizi terbiye etme diye duaya devam ederdi.
Sanki Cenabı Allah ile karşı karşıya konuşuyor.
İşte gerçekten çocuklar yani biz Cenabı Hakk’la hep devamlı beraberiz.
Biz ondan hiç ayrı değiliz ki; ama bunun her zaman farkına varamıyoruz.
Namazla ve farzlarla biz Cenabı Hak ile muhatap olduğumuzu ve
ona her türlü isteklerimizi arz edebileceğimizi, taleplerde bulunacağımızı ve
bizim istediklerimiz ve bulunduğumuz taleplerimizi de ancak Allah karşılayabileceğini, başka karşılayacak olmadığını böylece hatırlamamız lazımdır.
Bugün fıkralarla geçirdik çocuklar, sağlıklı günler diliyorum.
16.03.2025
Cahit Kurbanoğlu
