Özel gereksinimli bireylerin rapor oranına ve seviyesine göre eğitim almaları gerektiğini ve kurumların bu yönde gruplandırıldığını biliyoruz:
1. Kademe - Hafif
2. Kademe - Orta
3. Kademe - Ağır düzey bireyler için.
Peki, özel alt sınıflar nasıl işliyor?
RAM raporu kaynaştırma veya özel alt sınıfa uygunluk için öğretmen, bireyi okuluna göndermeye ısrarcı oluyor. Bu kişi, kısmen de olsa her ihtiyacını karşılayabilen, sadece konuşmada sıkıntı yaşayan bir bireyken, neden çoğu şey soyutlanmaya çalışılıyor? En kötüsü ise, gitmesini uygun gördüğü okulun ağır düzeyde olması ve bunun, ilerlemeyi bırakın gerilemeye yol açması kaçınılmazken.
Şimdi soruyorum: Biz, özel gereksinimli birey aileleri olarak, hep birilerini başka birilerine şikayet ederek hakkımızı almak zorunda mıyız? Bu öğretmenler özel eğitimciyse, görevleri ve sorumlulukları nedir?
Hal böyleyken, aileler yine geri adım atmak zorunda kalıyor, çünkü muhatap bulamıyorlar. Aile, isteklerini ve haklarını söylediğinde dışlamalarla karşılaşıyor.
En basit ve sınıflarda olması mecburi olan bir şey var: Kamera. Aile, çocuğunu ders esnasında izlemeli. Fakat öğretmen istemediği için kamera takılmıyor. Eğer öğretmen görevini hakkıyla yapıyorsa, neden kamerayı istemiyor?
Bu sorular hep cevapsız kalırken, yine olan aileye ve bireye oluyor. Aile, çocuk üzülmesin diye susmak zorunda kalıyor.
Peki, bir şeylerin değişme vakti gelmedi mi hâlâ? Bananecilik oynamaya devam mı edeceğiz?
