Bir gün kalabalığın şımarığıyken
Bir başka gün yalnızlığın öksüzü olmuş güzel yüreğin
Kardeşlerinin attığı kuyuda kimsesizliğine seslenirken sen,
Kimsen; taşı toprağı döşek, suyu yorgan yapmış çocukluğuna…
Vakur bir bilgelikle bir sonraki gün,
Bir kervanın gönül gözü olmuşsun izinde yolunda…
Korkma Yusufları kuyuda bırakmaz Mevla.
Yusuflar er yada geç galip olur firavunlara.
Kardeşleri onunla olsa da olmasada…..
