KÖTÜ BIR RESIM ASARIM KORKUSU ILE HIÇ RESIM ASMADIM; KÖTÜ YASARIM KORKUSU ILE HIÇ YASAMADIM
Merhaba sevgili okurlar, uzun bir aradan sonra sizler ile bir duygu durumunu paylasmak istiyorum.
MÜKEMMELLIYETÇILIK;
Adindanda anlasilacagi gibi, herseyi eksiksiz yapma istegidir. Meslegim geregi birçok insanla içiçe vakit geçiriyorum.
Bu sebeple sürekli gerek seanslar da gerekse sosyal hayatin içerisinde insan analizi yapiyorken buluyorum kendimi.
En yakinimdakilerin bile neyi ne için yaptigini bunu mizaci geregimi yapiyor yoksa! bir duygu durumundan mi kaynaklaniyor anlamaya çalisiyorum.
Bir koç olarak hedefler belirletip o yönde yol arkadasligi yapmaya niyet ederken bir çok kez mükemmelliyetçi insanlar ile yol alamadigimizi fark ediyorum.
Ya hep ya hiç mantigi ile savas vermek zorunda kaliyoruz. Eksiksiz insan olma profili, en iyisini ben yapmaliyim istegi, en güzel sekli ile olmayacaksa hiç olmasin mantigi.
Evet, baktigimiz da bazi mizaçlarin baskin yanidir mükemmelliyetçi olma! amma velakin dozunda olmazsa beraberin de erteleme duygusunu getirir ve kisi daha düzgün olsun en iyisi olsun endisesi ile sürekli erteleyip durur.
Peki bu duygu durumu nasil olusur?
Mükemmelliyetçilik=yetersizlik hissidir. Genellikle bu duygu durumu, ebeveynler tarafindan en iyi olsun çabasiyla büyütülmüs, yapilan birçok seyde onay almamis çocukluk sonucu olusur.
Ne yaparsa yapsin onay alamayan çocuklarin daha iyi yapmaliyim kodlamalari sonucun da ortaya çikar. Ve kodlanan bu duygu ileri yaslarda yapilacak eylem de rezil olurum, taktir edilmem begenilmez endisesi ile kisinin yapmak istedigi eylemleri daha iyi yapmaliyim, daha iyi olmaliyim düsüncesi ile erteleme hastaligi ile basbasa birakir.
Oysaki baktigimiz da; insan fitraten hata yapmaya meyilli yaratilmistir. Yapilan hatalardan ders çikarimlari ile adim adim tecrübe alarak ilerler insan. Hiçbir meslek gurubu yoktur ki stajerlik sürecinden geçmesin.
Insanoglu hata yapa yapa, düse kalka nasil yüremesi gerektigini ögrenir. Düsünsenize düserim korkusu ile insan yürümekten vazgeçseydi o ilk adimi atabilirmiydi?
Mükemmel olmus insan tanimi bana hep uzak geldi. Biz isini itina ile mükellef bir sekilde yapmaya çalisan, aldigi dogru bilgiyi itina ile hayatina geçiren sonrasinda bir seyler yapma çabasi ile yola koyulan yolcular olmaliyiz.
Yeri gelecek, yanlis yapacagiz yeri gelecek, eksik yapacagiz düsücek, tökezliyecek, elestirilicegiz hep eksik bulunucagiz ama dogru bildigimizden vaz geçmeyecegiz.
Sayet baslamaz isek, dogru mu yanlis mi bilemeyiz, en iyisi yapilsin istiyorsak adim adim yol almamiz gerekiyor.
Simdi, sevgili dostlar sizden ricam; kendinizde bu duygu durumlarini fark ediyorsaniz o tam olmusluk hiç birzaman gerçeklesmeyecek.
Adim adim siz yol almaya baslayin, yanlisinizi öpüp basiniza koyun "sen olmazsan ben dogrumu ögrenemezdim" deyin onu kendinize basamak yapin yapinki; Oguz ATAYIN dedigi gibi
"BEN NE YAPTIM! KÖTÜ BIR RESIM ASARIM KORKUSUYLA HIÇ RESIM ASMADIM. KÖTÜ YASARIM KORKUSUYLA HIÇ YASAMADIM. demeyin.
Ayrica bu duygu durumu ile basa çikamiyor iseniz lütfen bir uzmandan yardim alin. Hayat ertelemeyecek kadar çok kisa.