Susmak varken
Konuşmak niye?
Ben de üşüdüm,
O dağ dibinde.
O lepiska saçlar,
O kötü bakışlar,
Kozmopolit şehir burası,
İnsanlar var kalbimde.
Gramafon menfi söylemiş,
Orada insanların kalbine.
Soğuk vurmuş düşüncelerine.
Akardiyonu bozulmuş merhametin.
Çok da lahza etmeyelim,
Sınıf mümesilliğini,
Ellere teslim ettim ben.
Susmak varken,
Konuşmak niye?
Eylül SEYHAN
